Yaşamak şakaya gelmez,
Büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
Bir sincap gibi mesela,
Yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
Yani bütün işin gücün yaşamak olacak
Yaşamayı ciddiye alacaksın
Yani o derecede, öylesine ki,
Mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
Yahut kocaman gözlüklerin
Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
İnsanlar için ölebileceksin,
Hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
Hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
Hem de en güzel en gerçek şeyin
Yaşamak olduğunu bildiğin halde.
“Yaşamaya dair “ isimli bu şiirinde Nazım Hikmet, insanla yaşamı tartışmış, yaşamın bu biçiminin ne zorluklar taşıdığını ifade etmiş. Bazen çok kısa bazen uzundur insan hayatı ama üretkense, sevgiyle, dostlukla doluysa yaşam anlamlıdır. Ve derin izler bırakır tarihte…
Yaşamak bu olsa gerek; bir bütüne inanmak ve yaşamı tüm insanlarla kucaklamak.
Evet, 1979’dan bugüne, eczacılar mesleki hayatlarında ilk defa bir değişime imza attılar ve değişimi yönetip bir devrim gerçekleştirdiler. Değişime talip olmak, ondan korkmamak ve başarmak, işte hayatın ta kendisi. Her sene son hafta mezarı başında yaptığımız anma töreni aslında bir anma töreni değil bir teşekkürdür katılanlar adına. Ama bu teşekkürün bir anlamı da, daha fazla kenetlenip daha da büyük eserlere imza atmaktır.
Nedir Işık Boyacigiller ile bir düşünmek?
Birey olabilmeyi becerebilmek mi?
Ortak değerleri kendi değeri bilmek mi?
Kolayı seçmek varken zor bir sınavdan geçmek mi?
Akıllı olmak mı, kurnaz olmak mı?
Yoksa yapar gibi mi yaşamak dünyayı…
Bir araya gelmek bir başlangıç, bir arada olmak bir gelişme birlikte çalışmak ise başarıdır diyor iş dünyası…
İşte başarıyı bu anlamda yakalamış, kaliteyi bir yaşam biçimi olarak gören tüketmek yerine üretimi yakalayan bir toplum mimarı olarak Işık Boyacıgil’lerin tek emeli, sonraki nesillerin başlarının dik durması ve eczacılık mesleğini kendi planları içinde yapabilmeleriydi.
Geleceği kendi gücümüzle yorumladığımız oranda Işık’ı anlamış ve anmış olacağız.
Tüm meslektaşlarıma güzel bir yıl diliyorum.
