Bir “sadece eczacılık” öyküsü
Bir “sadece eczacılık” öyküsü
Yaşamımızda bir laf vardır; “Atom Karınca’’ deriz bazı insanlar için. Bu tanım bu tip insanların
sadece çalışkan ve disiplinli olduğunu göstermiyor, üstelik yaptığı işi bilinçli ve layıkıyla
yaptığını da gösteriyor bana göre. Bunun altında topluma yayılan bir insani duyguyu öylesine içimizde hissederiz ki onları gönülden severiz ve destekleriz. Çünkü, onlar bizler için büyük emek ve zaman vermiştir, bizim gelişmemize katkısı olmuştur. Böyle bir kişilikle dost olabilmek bizlere de çok şey kattığından buna büyük önem veririz yaşamımız boyunca.
İşte, onlardan biridir; Prof. Dr. Levent Üstünes.
Daha ilk tanıdığım günden bugüne dek, bizi mesleki çalışkanlığı ve araştırmacı yönüyle çok
etkiledi. Ege Üniversitesi Eczacılık Fakültemiz de böylesine enerjik, çalışkan bir hocamızın
olması bize gurur verdi… Mesleğimizin gelişmesi boyutunda yaptığı çalışmalarla biz
eczacıların önünü açtı. Hatta eminim tüm tıp çalışanlarına da can suyu oldu, ortaya koyduğu bilgi platformuyla.
Sosyal medyada da çokça rastladığım bir başlık var; “sadece eczacı”
Ben bu başlıkta başından beri bir eksiklik hissetmişimdir.
Levent hocamın bugünlerde sonlandırdığı akademik serüveninde bize anlatmak istediklerine
baktıkça bu başlığın “sadece eczacılık” olması gerektiğini düşünürüm hep…
Ve de “sadece eczacılık” üzerine yoğunlaşamadığımızdan dolayı sürekli olarak
eczanelerimizde eczacılık mesleğinden uzaklaştığımızı ilaç marketçiliğine soyunduğumuzu
görmekteyim. Oysa bizim eczacılar olarak perakende boyutunda ürünün sahibi olamadıktan
sonra kazanma şansımızın olmadığı açık ve net… Her gün büyük perakendeye kaptırdığımız
ürünlerle küçüldüğümüzü göremiyor muyuz?
Reçeteli ilaçlarda da neredeyse artık büyük oranda SGK’ya bağlı olduğumuzdan masa ile kasa arasına iyice sıkıştık. İşte, buradan çıkış yolu “sadece eczacılık” tan geçiyor. Ve her dem vurguladığımız meslek hakkı yolu da farmakovijilansın içinden geçmektedir.
Değerli hocama güzel bir emeklilik diliyorum ama bunu eczacılık mesleği için büyük bir kayıp olarak görüyorum.
Meslek, klinik eczacılık boyutuna hızla evrilmesi gerekirken bu konudaki çalışmalar umarım
yara almaz…Ne zaman eczacılar olarak “sadece eczacılık” demeye başlayacağız o zaman
mesleği tekrar inşa edeceğiz.
Saygılarımla
